ရွိတ္စပီးယား

ဝီလီယံ ရွိတ္စပီးယား
(William Shakespeare)

ဝီလီယံ႐ွိတ္စပိးယား (၁၅၆၄-၁၆၁၆)သည္ ကမၻာ့စာေပေလာကကို လႈပ္ခတ္နိုးနိုင္ခဲ့သည့္ နာမည္ေက်ာ္ ျပဇာတ္ေရးဆရာ၊ စာေရးဆရာ၊ ကဗ်ာလကၤာဆရာ ျဖစ္သည္။ “ရွိတ္စပီးယား”မွာ ကေလာင္နာမည္ တစ္ခုသာျဖစ္သည့္အတြက္ ရွိတ္စပီးယားကို မည္သူမွမသိၾကေပ။သို႔ျဖင့္ မည္သူျဖစ္မည္ ဟုအျငင္းပြားလာသည္မွာ ၂၀ ရာစုလယ္ အထိျဖစ္သည္။ ေနာက္ဆုံး အနီးစပ္ဆုံး မွန္းဆ၍ရသူမွာ ၁၇ ဆက္ေျမာက္ ေအာက္စဖို႔ၿမိဳ႕စား အက္ဒ္ဝပ္ဒီေဗရာ (Edward de Vere) ျဖစ္သည္ဟု ဆိုၾကပါသည္။

အက္ဒ္ဝပ္ သည္ မင္းညီမင္းသားတို႔ ထုံးစံအတိုင္း ျမင္းစီး၊ အမဲလိုက္၊ စစ္ေရး အစရွိသည့္ ပညာရပ္မ်ား သင္ၾကားတတ္ျမႇောက္သကဲ့သို႔ ဂီတ၊ အက၊ စာေပ ဖက္တြင္လည္း အထူးဝါသနာႀကီးသည္။ လက္တင္ႏွင့္ ျပင္သစ္ စာေပမ်ားကို ဆရာေခၚၿပီး အိမ္တြင္ သင္ၾကားခဲ့သည္။ ကိန္းဘရစ္ခ်္ တကၠသိုလ္မွ ဝိဇၨာဘြဲ႕ ၊ေအာက္စဖို႔ တကၠသိုလ္မွ မဟာဝိဇၨာဘြဲ႕မ်ား ရၿပီးေနာက္ လန္ဒန္ရွိ ဂေရးအင္းတြင္ ဥပေဒပညာကို တစ္ႏွစ္ၾကာ ဆည္းပူးခဲ့ေသးသည္။

အသက္ ၁၂ ႏွစ္တြင္ ဖခင္ကြယ္လြန္ခဲ့သျဖင့္ မိခင္က ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ မိခင္၊ ပေထြးတို႔ႏွင့္ ၾကာၾကာမေနနိုင္သျဖင့္ နန္းတြင္းသို႔ မင္းမႈထမ္းအေနျဖင့္ အခစားဝင္ေနခဲ့သည္။ နန္းတြင္းတြင္ အႀကီးေတာ္တစ္ဦးေပးၿပီး ေနထိုင္ေစသည္။ ထိုအႀကီးေတာ္မွာ ေနာင္တြင္ ဘဏၰာေရးဝန္ႀကီးဝီလီယမ္စီလ္စီ ျဖစ္သည္။ ဘုရင္မ အဲလိဇဘတ္၏ အႀကံေပးေကာင္စီဝင္အျဖစ္ ႏွစ္မ်ားစြာ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ဖူးသူလည္းျဖစ္သည္။ မ်ိဳးရိုးဂုဏ္ေၾကာင့္ အက္ဒ္ဝပ္ အား စီလ္စီ မိသားစုအျဖစ္ကဲ့သို႔ ေနထိုင္ေစသည္။ (စီလ္စီအိမ္မွ ကြၽန္တစ္ဦးကို သတ္ျဖတ္ဖူးေသာ္လည္း စီလ္စီ၏ ဩဇာေၾကာင့္ အျပစ္ဒဏ္မက်ပဲ လြတ္ခဲ့သည္ဟုဆိုၾကေသးသည္။ သို႔ေသာ္ မေသခ်ာေပ။)

ႏွစ္အနည္းငယ္အတြင္း နန္းတြင္း အမႈထမ္းအျဖစ္ ဘုရင္မ အဲလိဇဘတ္ ထံတြင္အခစားဝင္သည္။ ထိုမွစကာ နိုင္ငံေရးအရ ထိပ္သီးပုဂၢိုလ္မ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံရင္းႏွီးလာခဲ့ၿပီး ဘုရင္မ၏ အေရးေပးျခင္းကိုလည္း ခံခဲ့ရသည္။ အသက္ ၂၁ ႏွစ္တြင္ အႀကီးေတာ္၏ သမီး အန္းစီလ္စီႏွင့္အိမ္ေထာင္ျပဳခဲ့သည္။ အသက္ ၂၄ ႏွစ္တြင္ ျပင္သစ္၊ ဂ်ာမနီ၊ အီတလီ အစရွိသျဖင့္ ဥေရာပတခြင္ လွည့္လွည္ ခရီးထြက္ခဲ့သည္။ ထိုေနာက္ ျပင္သစ္မွ အဂၤလန္သို႔အျပန္ ေရလက္ၾကားတြင္ ပင္လယ္ဓါးျပမ်ား ဖမ္းဆီးသည္ခံရၿပီးေနာက္ ဘုရင္မႏွင့္ ရင္းႏွီးသူ ေဆြႀကီးမ်ိဳးႀကီး ျဖစ္သျဖင့္ ျပန္လြတ္ျမႇောက္လာသည္။

အဂၤလန္ျပန္ေရာက္ၿပီးေနာက္ ဇနီးသည္မွာ ကေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ ေစာင့္ေနသည္ကို သိရၿပီး ကေလး၏ ဖခင္အရင္းမွာ မိမိမဟုတ္၊ ဇနီးက ေဖာက္ျပန္ၿပီးေမြးထားသည့္ ကေလးျဖစ္သည္ဟုဆိုကာ လင္မယားကြဲသည္။ ေနာက္ ၅ ႏွစ္ၾကာၿပီးမွသာ စြပ္စြဲခ်က္မ်ားကို ျပန္႐ုတ္သိမ္းၿပီး အန္းႏွင့္ ျပန္ေပါင္းသည္။

အိမ္ေထာင္ကြဲအျဖစ္ ေနထိုင္ေနစဥ္အတြင္း နန္းတြင္းအပ်ိဳေတာ္တစ္ဦးႏွင့္ ၿငိစြန္းၿပီး ကိုယ္ဝန္ရေၾကာင္း ဘုရင္မကသိသျဖင့္ ရာဇမာန္ရွကာ ၂ လနီးပါး ေထာင္ခ်ထားခဲ့ေသးသည္။ ထိုနန္းတြင္းသူ မိန္းမပ်ိဳဖက္မွ မခံမရပ္နိုင္သူမ်ား၏ တိုက္ခိုက္မႈကို ခံရၿပီးေနာက္ ႏွစ္ဖက္အသိုင္းအဝန္းမ်ား အျပန္အလွန္ တိုက္ခိုက္ၾကေသာေၾကာင့္ ဘုရင္မက သတိေပးတားျမစ္ရျပန္သည္။

အန္းႏွင့္ ျပန္လည္ေပါင္းသင္းၿပီးေနာက္ ကေလး ၅ ေယာက္ ထပ္မံထြန္းကားသည္။ သို႔ေသာ္ အန္း အသက္ ၃၂ ႏွစ္ အေရာက္တြင္ ႐ုတ္တရက္ကြယ္လြန္သျဖင့္ အက္ဒ္ဝပ္ ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳသည္။


စီးပြားေရးအေနျဖင့္ အက္ဒ္ဝပ္သည္ အသုံးအျဖဳန္းႀကီးသူ ျဖစ္သျဖင့္ မ်ားစြာႂကြယ္၀ျခင္းမရွိဟု ဆိုသည္။ သို႔ေသာ္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဘုရင္မ အဲလိဇဘတ္က ထူးထူးျခားျခားပင္ ရာသက္ပန္လစာဟုဆိုကာ ၁၅၈၆ ခုႏွစ္မွစၿပီး တစ္ႏွစ္လွ်င္ ေပါင္ ၁၀၀၀ (ယခုေခတ္ ေပါင္ ၁၀၀၀၀၀ႏွင့္ ညီသည္။) ေပးသည္။ ၁၆၀၃ ခုႏွစ္တြင္ ဘုရင္မေနာက္ နန္းတက္သည့္ ဂ်ိမ္း(၁)ကလည္း ဆက္လက္ ေပးသည္။ ထူးျခားမႈမွာ ထိုကဲ့သို႔မ်ားျပားလွသည့္ လစာအတြက္ မည္သည့္တာဝန္မွ် မေပးထားျခင္းျဖစ္သည္။ (ထို႔ေၾကာင့္ အက္ဒ္ဝပ္မွာ ရွိတ္စပီးယားျဖစ္သည္ဟု ဆိုၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ဘုရင္မႀကီးအား စာေပ၊ ျပဇာတ္မ်ားေရးသား၍ စိတ္ေက်နပ္ဖြယ္ စြမ္းေဆာင္နိုင္သည့္အတြက္ ေပးျခင္းျဖစ္သည္ဟု ေနာက္လူတို႔က ယူဆၾကသည္။ ထို႔ျပင္ ဤမွ်ေတာ္သည့္ စာေရးဆရာ ငါ့ထံတြင္ခစားေနသည္ဟု ႂကြားဝါလိုသည္ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္နိုင္သည္။)

ထိုအခ်ိန္မွ စၿပီး ၁၈ ႏွစ္အတြင္း အက္ဒ္ဝပ္ နာမည္ျဖင့္ စာမေရးေတာ့ပဲ ေနာင္သူကြယ္လြန္ၿပီးမွ မည္သူမွန္းမသိသည့္ ရွိတ္စပီးယား အမည္ျဖင့္ စာေပမ်ား၊ ကဗ်ာလကၤာမ်ား ထြက္ေပၚလာခဲ့သည္။ သက္ရွိထင္ရွား ရွိတ္စပီးယားအမည္ျဖင့္ မည္သည့္ စာေပမွ် မထြက္ခဲ့ေပ။ အေၾကာင္းမွာ ထိုေခတ္မင္းညီမင္းသား တစ္ဦးအေနျဖင့္ မ်ိဳးရိုးဂုဏ္ကိုေစာင့္ထိန္းရမည့္ တာဝန္ရွိေသာေၾကာင့္ ဇာတ္သဘင္သည္ ဘဝျဖင့္ ေနထိုင္ရန္မသင့္၍ ျဖစ္သည္။

ရွိတ္စပီးယားအျဖစ္ႏွင့္ လူမသိသည့္ အက္ဒ္ဝပ္သည္ ပလိပ္ေရာဂါဆိုးႀကီးေၾကာင့္ ၁၆၀၄ ခုႏွစ္တြင္ ကြယ္လြန္ခဲ့သည္။ ကြယ္လြန္ၿပီး ေနာက္ စထရပ္ဖို႔႐ြာအနီးရွိ ဟက္နီရွိ အိမ္ႀကီးအနီးတြင္ ျမဳပ္ႏွံခဲ့သည္။

သို႔ဆိုလွ်င္ အက္ဒ္ဝပ္အေနျဖင့္ ရွိတ္စပီးယားျဖစ္ေၾကာင္း အဘယ္ေၾကာင့္ ဖုံးကြယ္ၿပီးေနခဲ့သနည္းဟု စဥ္းစားရန္ အေၾကာင္းမ်ား ရွိေနၿပီျဖစ္သည္။ သမိုင္းပညာရွင္မ်ား ျပဆိုသည့္ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားမွာ

အထက္တြင္ ဆိုခဲ့ၿပီးျဖစ္သကဲ့သို႔ ဂုဏ္သိကၡာအရ မင္းညီမင္းသား၊ ၿမိဳ႕စား တစ္ဦးအေနျဖင့္ ေငြေၾကးအတြက္ ျပသသည့္ ဇာတ္သဘင္ေလာကအတြင္း ေနထိုင္ရန္ မသင့္ေပ။ေနာက္တစ္ခ်က္မွာ နန္းတြင္းကိစၥမ်ား၊ အေကာက္ႀကံပုံမ်ားကို ဖြင့္ခ်ထားသျဖင့္ လူမသိရန္ ေနရသည္။ ထိုေခတ္မ်ားက ဂုဏ္သေရရွိ လူႀကီးတစ္ဦးအေနျဖင့္ မိမိအေၾကာင္းကို မွန္သည္ျဖစ္ေစ၊ မွားသည္ျဖစ္ေစ အမ်ားသိေအာင္ ဖြင့္ခ်ခံရ၍ မေက်နပ္လွ်င္ ဓါးခ်င္းယွဥ္ခုတ္ရန္ စိန္ေခၚနိုင္သည္။ တရား႐ုံးတြင္ တရားစြဲလွ်င္လည္း ရင္ဆိုင္ရမည္။ဝီလီယံ ရွိတ္စပီးယားသည္ ေဆာနတ္သီခ်င္းမ်ားတြင္ မိန္းမတစ္ဦးအား ရည္ၫႊန္းသည္မွာ သိသာလွသည္။ မည္သူေရးမွန္း မသိၾကလွ်င္ အိမ္မွ ဇနီးႏွင့္ အခ်င္းမမ်ားေတာ့၊ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္နိုင္သည္။ထို႔ျပင္ ထိုသီခ်င္းမ်ားတြင္ပင္ ေယာကၤ်ားတစ္ဦးအား ရည္ၫႊန္းထားသည္မ်ား ေတြ႕ရျပန္သည္။ ထိုေခတ္ အျမင္အားျဖင့္ ေယာကၤ်ားခ်င္း ဖြဲ႕ႏြဲ႕သည္မွာ အမ်ားလက္မခံနိုင္သည့္ ကိစၥျဖစ္ေနျပန္သည္။

အထက္ပါအေၾကာင္းမ်ားမွာ ျဖစ္နိုင္ေခ်လည္း အတန္အသင့္ရွိသျဖင့္ အက္ဒ္ဝပ္ဒီေဗရာ အား ဝီလီယံ ရွိတ္စပီးယား အျဖစ္ အသိအမွတ္ ျပဳၾကရျခင္းျဖစ္သည္။